ریاست محترم شعبه دادگاه خانواده تهران
احتراماً اینجانب وکیل خانم الف خوانده پرونده کلاسه با موضوع الزام به تمکین، مقید به وقت رسیدگی مورخ ۱۴۰۱/۰۷/۲۵ مراتب دفاع را به شرح ذیل به استحضار می رساند:
شرح ماوقع
موکل و خواهان در مورخه۱۳۹۳/۰۱/۳۱ به عقد ازدواج یکدیگر در آمدند. دارای یک فرزند مشترک دختر، دو و نیم ساله به نام مریم میباشد.
در یک سال آخر زندگی مشترک، به علت شدت گرفتن مشاجرات و بدرفتاری ها، توهین ها، تحقیرها، فحاشی ها و بروز رفتارهای خارج از شاءن که ناشی از عدم تعادل و مشکلات روحی، روانی زوج می باشد. منجر به آزار و اذیت زوجه و نهایتا بروز آسیب های شدید روحی برای وی گردیده است. در آخرین مشاجره و با توصیه روانپزشک و مشاور زوجه از آذرماه سال گذشته(مورخ ۱۴۰۰/۰۹/۰۸) زوجه منزل را ترک می نماید. آن هم به دلیل مصون ماندن زوجه(موکل) از آسیب های بیشتر و آزار و اذیت های بیشتر است.
پس از آن زوج نه تنها اقدام موثری جهت مصالحه و بازگرداندن زوجه ننموده اند. بلکه تمام این مدت اقدام به پیام‌های تهدیدآمیز و توهین آمیز به وی نموده است.
.
(۱) در طول این مدت هرزمان که موکل آرام می گرفت و قصد برگشت به منزل مشترک را می نمود، با تعویض قفل مواجهه می شد.
(۲) موکل برای بار اول در مورخه ۱۴۰۰/۱۰/۱۱ (یعنی چند روز بعد از ترک منزل زوجه)، متوجه تعویض قفل درب گردید. (گزارش کلانتری به پیوست تقدیم می گردد)
(۳) و پس از آن و بعد از اعتراض زوجه بعد از بار اول به وی کلید داده است. ولیکن مجددا * اقدام به آزار وی با دور نمودن فرزند کوچک ۲.۵ ساله نموده است. آن هم چندین بار( یک بار آن برای مدت چهار روز)*
.
(۴) مجدداً موکل در مورخه۱۴۰۱/۰۵/۰۶ به منزل مشترک مراجعه می نماید. که این بار با *ممانعت نگهبان از ورود* مواجه می شود. پس از اصرار متوجه می شود. * برای بار دوم نیز قفل درب واحد تعویض شده است. * (گزارش کلانتری تقدیم حضور می گردد )
(۵) در نهایت موکل در مورخه ۱۴۰۱/۰۶/۰۴ به همراه دونفر از بزرگان فامیل خودجهت مصالحه و حل وفصل نمودن موضوع به منزل مشترک عزیمت می نماید. که نه تنها خواهان ایشان را راه نمی دهد بلکه متوجه می گردد که با اتمام قرارداد اجاره منزل مشترک، زوج قرارداد را تمدید ننموده. و قصد اسباب کشی و حتی بردن جهیزیه زوجه را نیز دارد. با به راه انداختن دعوا و جروبحث نه تنها مشکل را حل ننمود بلکه به این آتش دامن زد!
پس از آن با بردن وسایل جهیزیه خانم به مکانی نامعلوم بدون اطلاع و بدون دادن آدرس جدید منزل، موکل را در بلاتکلیفی بزرگی قرار داده است. (سومین گزارش کلانتری تقدیم می گردد)
چند روز بعد موکل اقدام به ارسال اظهارنامه به وی نموده تا جهت تمکین و حضور در منزل آدرس جدید را دریافت نماید. که پاسخی تاکنون دریافت نشده است.
و اما در ماهیت امر
حالیه در خصوص دادخواست ایشان لازم به ذکر است؛
اولاً : که در مورد حاضر با این شرایط که زوج دارای تعادل روحی نمی باشد و زوجه را در معرض آسیب های شدید قرار داده که مورد تایید روانپزشک و مشاور میباشد.
دوماً: با وجود* تعویض قفل * و راه ندادن ایشان چطور امکان تمکین برای زوجه وجود دارد؟؟؟!!!
زوجه در تمام این مدت قصد اصلاح روابط و حل و فصل اختلافات در کمال آرامش و تحت نظر روانپزشک و مشاور خانواده را داشته است. که متاسفانه زوج نه تنها همکاری ننموده بلکه در این از هیچ آزار و اذیت و ناسازگاری و تهدید و توهین به زوجه و خانواده اش دریغ ننموده است!
چطور می شود تقاضای تمکین زوجه نمود درصورتیکه هیچ کدام از شرایط تمکین را فراهم ننموده و به لطایف الحیل سعی در انکار حقوق همسرش دارد. همچنین سعی در فریب دادگاه محترم داشته و با این اظهارات کذب تلاش نموده به مقصود خود که معافیت از پرداخت نفقه زوجه می باشد برسد.
شاهد این موضوع * عدم پرداخت نفقه های معوقه زوجه و فرزند مشترک خود، علی رغم صدور اجراییه نمی باشد! *
ریاست محترم دادگاه مستحضر هستید که تمکین،
یکی از آثار غیر مالی مترتب بر عقد نکاح است. حسن معاشرت، معاضدت و برقراري رابطه زناشویی در حد متعارف از مصادیق تمکین میباشد. طبق ماده ۱۱۰۸ قانون مدنی، چنانچه زوجه بدون مانع مشروع از اداي وظایف زوجیت(تمکین)، امتناع کند مستحق نفقه نخواهد بود. با وجود این، در برخی موارد زوجه میتواند از تمکین در برابر زوج امتناع کند و این امتناع، موجه بوده و او را ناشزه نخواهد کرد. بسیاري از این موارد مبتنی بر قاعده لاضرر است. یعنی زوجه براي دفع ضرر از خود، می تواند از تمکین در مقابل زوج خودداري کند. یکی از مواردي که به زوجه اجازه امتناع از تمکین شوهر داده شده این است که سکونت در منزل شوهر، متضمن خوف ضرر بدنی، مالی یا شرافتی براي وي باشد.
.
توهین و فحاشی و تهدید و سایر رفتارهای خلاف شاءن موکل است. که مکرراً و مستمراً موجبات تالّم خاطر و عسر و حرج موکل بنده را فراهم نموده است. همچنین تعویض متعدد قفل درب منزل و راه ندادن موکل به منزل و نهایتاً تغییر آدرس محل سکونت به صورت پنهانی که از مقدمات اولیه تمکین و ایفا وظایف زناشویی می باشد. نه تنها نشان دهنده مشکلات روحی زوج بوده بلکه قصد آزار و اذیت داشتن وی را می رساند.
همچنین صدور رای محکومیت نفقه، و در جریان بودن پرونده ترک انفاق علیه زوج، *مصدق آن است که زوج(خواهان) به
وظائف زناشویی خویش عمل ننموده است. تمایل موکل اینجانب جهت اقدام به تمکین و اصلاح ذات البین محرز بوده است. چه آن که درصورتی که تمکین از سوی زوجه مورد تردید بود صدور رای مبنی بر تأدیه نفقه میسر نبود. *
۴_ ریاست محترم دادگاه با توجه به شرایط فوق الذکر،رد دعوای واهی خواهان محترم که با تکیه بر ادله غیرواقعی طرح نموده است از آن مقام مورد تقاضا می باشد.
نویسنده: راحله سادات مدنی وکیل پایه یک دادگستری و مشاور حقوقی
بدون دیدگاه